تو ویترین زندگی به عروسکی نگاه نکن که مال تو نیست، چون اون فقط وسوسه ات می کنه تا اونی را که داری از دست بدی.

 دو تا آدم برفی دو طرف رودخانه عاشق هم شدند. آنها از عشق هم آب شدند تا شاید جایی وسط رودخانه به هم برسند.

 هیچ وقت مغرور نشو... برگ ها زمانی میریزند که فکر می کنند طلا شده اند.

 وقتی زمین می خوریم از بدشانسی مون نیست، طبیعت می خواهد یادمان بدهد چطور بلند شویم.

از زشت رویی پرسیدند:آن روزی که جمال پخش می کردند کجا بودی، گفت در صف کمال.

 دریا باش تا بعضی ها از با تو بودن لذت ببرند و آنهایی که لیاقتت تو را ندارند غرق شوند.

 وقتی سکوت خدا را در برابر راز و نیاز دیدی نگو خدا با من قهر است، او به تمام کائنات فرمان سکوت داده تا حرف دل تو رابشنود. پس حرف دلت را بگو؟

 مراقب باشید که چیزی را که دوست دارید به دست آورید، وگرنه مجبور خواهید شد چیزهایی را که بدست آورده اید دوست بدارید.

 فرشتگان از خدا پرسیدند: خدایا تو که بشر را آنقدر دوست داری چرا غم را آفریدی؟ خدا گفت: غم را بخا طر خودم آفریدم چون این مخلوقات من تا وقتی غمگین نباشند، به یاد خالقشان نمی افتند.

 یادها فراموش نخواهند شد، حتی به اجبار و دوستی ها ماندنی هستند، حتی با سکوت ...

 هیچگاه امید کسی را نا امید نکن، شاید امید تنها دارایی او باشد.

 ما آمده ایم كه زندگی كنیم تا قیمت پیدا كنیم، نه به هر قیمتی زندگی كنیم.

 بیاموزیم که اگر ستاره نیستیم، ابرهم نباشیم که جلو درخشش ستاره ها را بگیریم. 

 اگر درمان را برعکس کنیم نامرد می شود ولی درد را از هر طرفی که بخوانیم فقط درد است.

 علم سه قدم دارد: قدم اوّل غرور می آورد، قدم دوّم فروتنی و خشوع می آورد، قدم سوّم میدانید که هیچ نمی دانید.

 خدایا وقتی ازم گرفتی و بهم بخشیدی، فهمیدم که معادله ی زندگی نه غصّه خوردن برای نداشته هاست و نه شاد بودن برای داشته ها.

  وقتی با خدا گل یا پوچ بازی می کنی، نترس! تو برنده ای، چون خدا همیشه دو دستش پره.

 روزی روزگاری اهالی یه دهکده تصمیم گرفتند تا برای نزول باران دعا کنند، در روز موعود همه مردم برای مراسم دعا در محلی جمع شدند و تنها یک پسر بچه با خودش چتر آورده بود و این یعنی ایمان.

ازم پرسید: دوستم داری؟ گفتم آره.... گفت چقدر؟ گفتم از اینجا تا خدا..... اشک تو چشم هاش جمع شد و گفت: مگه الآن نگفتی که خدا از همه چیز به ما نزدیک تره.

 صبر کردن دردناک است، و فراموش کردن دردناک تر، ولی از این دو دردناک تر این است که ندانی باید صبر کنی یا فراموش.

 زندگی زیباست، نه به زیبایی حقیقت. حقیقت تلخ است نه به تلخی جدایی. جدایی سخت است نه به سختی تنهایی.

سعی کنید تو زندگی مانند یک توپ باشید که با هر بار زمین خوردن اوج بگیرید.

 خدایا مرا ببخش بخاطر درهایی که کوبیدم و در خانه تو نبودم.

 در مقابل تقدیر خداوند همچون کودکی باش که وقتی او را به هوا می اندازی، می خندد. چون ایمان دارد که او را خواهی گرفت.

من و خداوند هر روز صبح فراموش می کنیم، او خطاهای من را و من لطف او را.

 اگر روزگاری مقام تو پایین آمد نا امید نشو، زیرا آفتاب هر روز هنگام غروب پایین میرود و بامداد روز دیگر بالا می آید.

 در تلاطم طوفان زندگی، با خدا بودن بهتر از ناخدا بودن است.

 بعضی ها میگوین چون گرفتارند از خدا غافل اند اما نمیدانند چون از خداغافلند گرفتارند.

 مهم این نیست که قشنگ باشی، قشنگ اینه که مهم باشی! حتی برای یک نفر.

 می دونی چرا آدم ها گریه می کنند یا وقتی کسی را بوس می کنند و یا می خواهند رویا ببیندد چشم هایشان را می بندند؟چون که قشنگ ترین لحضه های زندگی دیدنی نیست.

هرگاه خداوند تو را به لبه ی پرتگاه هدایت کرد به او اعتماد کن، زیرا تو را از پشت می گیرد یا به تو پرواز را می آموزد.

 لذت آنچه داری را با آرزوی آنچه نداری خراب نکن امّا بدان آنچه امروز داری روزی آرزویش را داشتی.

در بدترین روزها امیدوار باش زیرا زیباترین باران از سیاه ترین ابرهاست...

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: